Een schuchter kind dat voor de deur van de huiskamer staat als er visite is tijdens een verjaardag. Je bent net terug van buitenspelen en je hebt nog niemand gezien of gesproken. Je weet dat alle ogen op je gericht zullen zijn. Je ademt diep in om moed te verzamelen. De verlegenheid overvalt je want je wil eigenlijk niet in de spotlight staan, maar je verstoppen is ook niet de oplossing. Je haalt nog eenmaal diep adem en hop! die deur open. De gesprekken vallen stil op een enkeling na… in de spotlight! Doodeng en toch ook wel leuk! Iedereen is er! Ooms en tantes uit andere provincies, de vrienden en kennissen uit de straat. Leuk om te genieten van het feit dat je oom uit Drenthe en je buurvrouw gezellig zitten te praten. Een paar uur later besluit je met de aanwezige kinderen dat er een toneelstukje mag plaatsvinden. Van verlegenheid is geen enkele sprake meer. Verkleden en rollen spelen, magisch denken en fantaseren. Kinderen staan nog dicht bij hun kern, de sluier van de duale wereld heeft nog niet echt een grip op kinderen.
Fantaseren gaat kinderen beter af alsmede dromen en opmerkingen maken “die eigenlijk niet kunnen”. Ik liep vroeger eens aan de hand van mijn moeder in het winkelcentrum en zag daar een persoon lopen die vrij fors gezet was ik zei iets te hard tegen mijn moeder “die is dik!” waarop ik te horen kreeg dat dat eigenlijk niet hoort om dat zomaar te zeggen. Het was wel de waarheid, en ik snapte niet goed dat dat niet mocht.
Wil je in aanraking komen met de vrijheid die je als kind nog had, maar nu bedekt is met de sluier van regels en volwassen zijn?